Presentatie van de

Klokkenspel

Hier vindt u belangrijke informatie over de instrumenten die u op de tentoonstelling van de Europese Ambachtsdagen zult ontdekken.

Het klokkenspel

Een beetje geschiedenis …

De oorsprong en geschiedenis van het glockenspiel is summier.

In zijn begindagen zou het instrument zijn gemaakt van klokken, later een set gestemde metalen staven, die in de 18e eeuw eerst met een piano-achtig mechanisme werden bespeeld, en halverwege de 19e eeuw met baaien.

Deze evolutie wordt verklaard doordat het oude instrument een nogal harde, metaalachtige klank produceerde en niet veel variatie in geluid toeliet.

Particulariteit

Het glockenspiel is een idiofoon instrument, dat wil zeggen dat bij impact is het materiaal op zichzelf voldoende om geluid te produceren. Het heeft dus geen snaren of membranen. Eenmaal uitgezonden houdt het zelfresonerende geluid zichzelf enige tijd in stand.

Klank

De muzikant slaat op het midden van de bladen met mallets of stokken, van hout, been of koper, afhankelijk van de gewenste klank. Deze worden dan in trilling gebracht en produceren een enkele noot waarvan de heldere toon doet denken aan de beiaard.

De pedaaldemper, stelt de instrumentalist in staat om meerdere noten tegelijk te dempen of juist de klank langer aan te houden.

De bladenset maakt het mogelijk om 3 octaven van de chromatische toonladder te bestrijken.

Luister naar het geluid van het klokkenspel .

GLOCKENSPIEL

Neighbor in the …

Harpe, piano

Holding the instrument

Om de bladen aan te slaan, gebruikt de percussionist gewoonlijkvier stokken, twee per hand. Deze worden gekruist onder de handpalm, waarbij het middelste stokje op het andere zit; met de duim en wijsvinger wordt de hoek die de stokjes vormen aangepast en zo het gespeelde interval bepaald.

Er bestaat een draagbare vorm van het glockenspiel die op een harp lijkt.

Factuur

In tegenstelling tot de xylofoon die met houten blokken is gebouwd, is het glockenspiel opgebouwd uit metalen bladen (meestal van staal) van getrapte lengte. De breedte van de bladen varieert van 2,5 tot 4 cm.

Sommige componisten

Het glockenspiel wordt gebruikt in klassieke en hedendaagse werken voor orkest.

In de 18e eeuw gebruikten enkele componisten het glockenspiel in hun werken, zoals Haendel in de oratio Saul (1739) of Mozart in de Toverfluit (1791).

Bij romantische componisten was het instrument nauwelijks in trek, maar in het midden van de 19e eeuw dook het weer op in de vorm van batons bij Richard Wagner, Gustav Mahler, Claude Debussy en Maurice Ravel.

Het glockenspiel komt voor in veel orkeststukken uit de tweede helft van de 20e eeuw, waaronder Olivier Messiaens Oiseaux exotiques (1956) en Des canyons aux étoiles (1974), of Steve Reichs Drumming (1971).

Het glockenspiel wordt ook gebruikt in guggenmusik bands, te vinden in verschillende Oosterse of Noordelijke carnavals.

Het wordt ook aangetroffen in populaire muziek, onafhankelijke rock en wereldmuziek, waaronder sommige albums van Radiohead, the Beatles, Indochine of Arcade Fire. Meer recentelijk maakte de band Bloc Party gebruik van dit instrument in het nummer Signs.

Tekens
Signs