cello

Een beetje geschiedenis …

Evolutie van het instrument

De cello, waarvan de rebec de meest directe voorouder is, deelt dezelfde geschiedenis als de viool. Deze gaat terug tot het ontstaan van de vioolfamilie in het Italië van de 16e eeuw. De eerste cello werd namelijk gemaakt rond 1552door Andrea Amati (1535 -1612), een gitaarbouwer uit Cremona.

In die tijd werd de cello nog op de kuiten geplaatst en vastgehouden door de knieën van de musicus. Pas in de 19e eeuw rustte hij op een piek om een nieuwe speelwijze mogelijk te maken.

Particulariteit

De cello is een van de instrumenten met het grootste bereik, dat wil zeggen het grootste aantal noten van laag tot hoog. Er wordt vaak beweerd dat dit instrument het dichtst bij de menselijke stem staat.

Sommige componisten

Gelijktijdig met de viola da gamba werd hij tot in de 18e eeuw naast het klavecimbel gebruikt ter ondersteuning van instrumentale ensembles.

Dankzij zijn sonische kracht verving de cello geleidelijk de viola da gamba volledig en ontpopte hij zich van zijn enige rol als begeleider tot een solo-instrument: in 1725 voltooide

Bach zijn Zes Suites voor cello solo, een essentieel meesterwerk van het cellorepertoire.

Met Mozart en Haydn wordt de cello een pijler van de kamermuziek.

In de Romantiek (19e eeuw) wordt het instrument geëmancipeerd en speelt het gelijkwaardig met de viool. Veel componisten zouden solostukken voor dit instrument schrijven, zoalsClaude Debussy’s Cellosonate (1862-1918) of Strauss’ Don Quichot (1864 – 1949).

De technische mogelijkheden van dit instrument worden vandaag de dag nog steeds verkend, ook in de huidige muziek, waar nieuwe technieken, waaronder elektronische apparaten, real-time modificatie van geluid mogelijk maken.